Croma Kid

Net als veel dertienjarigen schaamt Emi zich een beetje voor zijn ietwat merkwaardige ouders en grootvader. Soms wil hij dat ze bankiers waren zoals gewone mensen en geen goochelaars die werken aan hun eigen tv-show, Croma Kid. Emi is opgegroeid met een tv-studio in de kelder en is dus een techneut die alles weet van de nieuwste audiovisuele technologie van 1993. Als hij op een dag aan het klooien is met het chromakey-apparaat voor de effecten van de goochelshow, begeeft het ding zich. In zijn zoektocht naar een vervangend apparaat, stuit Emi op een toestel dat toevallig poorten naar een andere dimensie opent en waarmee hij pap en mam naar een andere plek in het multiversum transporteert. Emi moet al zijn technische vaardigheden aanwenden en het verleden een beetje manipuleren om ze terug te krijgen. 

De verwijzingen naar motieven uit geliefde familiefilms uit het late analoge tijdperk als E.T. the Extra-Terrestrial (1982) en Tron (1982), maken Croma Kid tot een charmante en beetje vreemde ode aan familie, Rubik's Cubes, cassettebandjes, Betacam en alle maffe, felle kleuren van het eind van het afgelopen millennium. 

– Nicholas Davies