Cielo abierto

Cielo abierto toont de kracht van slow cinema in een verhaal over de kloof tussen twee verschillende werelden.

Een Peruaanse vader is geduldig aan het werk; hij bikt wit vulkanisch gesteente af in een adembenemend landschap. Zijn zoon hoort thuis in de moderne wereld: hij gebruikt camera’s en drones om een digitaal schaalmodel van een kerk te maken. De twee mannen, uit elkaar gegroeid door de raadselachtige dood van de vrouw en moederfiguur van het gezin, kunnen niet nader tot elkaar komen. Toch kruisen hun paden zich op spookachtige wijze, net als hun beroepen: ze werken beiden op hun eigen manier met structuren en hoeveelheden, gevoelens en waarnemingen. Kan digitale kunst de oude wereld herscheppen en nieuw leven inblazen? En kan ze verkilde en vereenzaamde harten verwarmen?

Cielo abierto is het speelfilmdebuut van Felipe Esparza Pérez, wiens korte films Laguna negra en The Old Child eerder draaiden op IFFR, respectievelijk in 2020 en 2021. Het grotendeels plotloze Cielo abierto heeft conventionele filmmuziek ingeruild voor een subtiel geluidsontwerp. Zo maakt de film ons ontvankelijk voor de cyclus van dag en nacht, de schoonheid van het stemgeluid van iemand die ongedwongen zingt en de blote hemel.

– Adrian Martin

Trailer

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•