The Son

Farid is een forty-something man-kind − vadsig, kalend en ongetrouwd. Zijn broer is twintig jaar geleden verhuisd naar de Verenigde Staten. Farid woont bij zijn moeder, die hem niet vertrouwt met haar bankboekje, maar zijn apathie tolereert en hem zelfs een auto gunt, zodat hij zich een man van de wereld kan wanen. Ondanks het voortdurende gekissebis ervaart Farid haar plotselinge dood als een schok en wordt hij overvallen door eenzaamheid. Op onhandige wijze probeert hij contact te leggen met de buurvrouw en vrouwen die hij op straat tegenkomt.

Na een lange reeks Iraanse films over hulpeloze vrouwen, gemaakt door mannelijke regisseurs, draait Noushin Meraji hier de zaken om. De psychologie van haar hoofdpersoon is een curieuze mix van onbenul, trots, kwetsbaarheid, strategische leugens en rancune. Maar uiteindelijk draait deze bij vlagen ook grappige karakterschets om compassie. Voor de Farids van deze wereld is het leven simpelweg te complex om te navigeren.