Een epos over strijd en engagement. Zestig jaar nadat in de Zuid-Japanse stad Minamata industrieel afvalwater leidde tot een uitbraak van ernstige kwikvergiftiging, strijden patiënten en hun families nog altijd voor wettelijke erkenning en compensatie. Het afval, geloosd door een chemische fabriek, zorgde ervoor dat de naam Minamata inmiddels synoniem is aan een vreselijke neurologische aandoening. Deze film van Hara Kazuo, waar hij vijftien jaar over deed, documenteert de moeizame juridische en medische strijd van de inwoners.
Hara, die wordt beschouwd als een van de grote documentairemeesters van zijn generatie, nam het stokje over van Tsuchimoto Noriaki, die bekendstond om zijn films over de ziekte van Minamata en decennialang aandacht schonk aan het onderwerp. Hara benadert de slachtoffers met engelengeduld en loyaliteit. De monumentale lengte van zijn film is meer dan gerechtvaardigd; zo wordt het krachtige karakter van de toegewijde strijders blootgelegd. Zij blijken meer te zijn dan alleen slachtoffer.