Zumiriki

Zumiriki (Baskisch voor ‘eiland in het midden van een stroom’) voert ons terug naar de gelukzalige vrijheid van het spelen in de vrije natuur, waarbij alle tijdsbesef vanzelf verdwijnt. Geïnspireerd door de homemovies van zijn vader, gaat een man op zoek naar de avontuurlijkste plek uit zijn jeugd, een klein eiland. Dat is na de bouw van een dam inmiddels onder water verdwenen. Dit belet hem niet om zich als een doelgerichte Robinson Crusoë te installeren in een primitieve hut, met de dieren uit de buurt als enige gezelschap.

Behalve een vertederende autobiografische mijmering biedt Zumiriki ook een performatieve reflectie op het verglijden van de tijd en het conceptuele vastleggen ervan door middel van fotografie en film. De boomhut wordt een metaforische camera waar de filmmaker (en voormalige directeur van een filmfestival) in volstrekte autonomie zijn dagen doorbrengt. Geheel consequent nam de inventieve Oskar Alegria zowel script, regie, camera als montage voor eigen rekening.