Ergens in de jaren zestig stuit de stille Siman in een verlaten deel van Indonesië per toeval op een buitenlandse filmcrew die een fake maanlanding filmt. Zijn tong wordt afgesneden en na dit trauma verliest hij zich in de droom zelf een astronaut te worden. Zijn stomheid en vreemde, vertraagde manier van bewegen, maken hem het mikpunt van spot en uitbuiting. Ondertussen beweegt een kleurrijke militair zich door het dorp, als een parodie op Soeharto.
Het non-lineaire verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van verschillende historische gebeurtenissen, die met het verloop van tijd op verschillende manieren worden verteld, zoals de maanlanding, Soeharto’s coup en de daaropvolgende heksenjacht op communisten. Regisseur Yosep Anggi Noen zet in zijn derde speelfilm alle cinematografische middelen in voor zijn commentaar op geschiedvervalsing, fake news, de rol van technologische ontwikkelingen en de invloed ervan op hoe mensen met elkaar omgaan.