De Belgische regisseur Marion Hänsel (1949), aan wie IFFR het programmaonderdeel Marion Hänsel, à la vie wijdt, laat zich vaak inspireren door de natuur. Aan het begin van het door Caroline D’Hondt gemaakte portret van Hänsel zegt zij dat zij sinds haar kindertijd “de lucht als grootste bioscoopscherm van de wereld” ziet – iets waar haar Nuages, lettres à mon fils (2001) van getuigt.
Aan de hand van gesprekken met Hänsel en enkele van haar vaste crewleden wordt een markant beeld geschetst van de cineast die ook haar eigen producent (lees: eigen baas) is. De relatie tussen personages en hun natuurlijke omgeving speelt een belangrijke rol in haar werk, dat veelal gebaseerd is op romans, zoals Dust (J.M. Coetzee), Between the Devil and the Deep BlueSea (Nikos Kavvadias) en The Quarry (Damon Galgut). Hänsel heeft een kosmopolitische blik, componeert precieze beelden en schept
via geluid en sprekende locaties (vooral landschappen) een treffende atmosfeer.