My Mexican Bretzel opent met zwart-witfragmenten van piloten tijdens de Tweede Wereldoorlog in Zwitserland, ondertiteld door – zo wordt gesteld – fragmenten uit het dagboek van Vivian Barrett. Ze vertelt over zichzelf en haar man Léon, die door een ongeluk met zijn vliegtuig zijn gehoor deels verloor en niet meer kon vliegen. Daarna ontspint zich het glamoureuze leven van het paar via dagboekfragmenten en filmpjes, vastgelegd door Léon, over wie we verder leren dat hij een succesvol antidepressivum ontwikkelde, evenals een obsessie voor alle soorten vervoermiddelen.
De zorgvuldig gemonteerde home-movies begeleiden de observaties en gedachten van Vivian, waarbij meer abstract beeldmateriaalhaar angsten, heimelijke verlangens en kwellende dromen verbeelden. Regelmatig citeert ze de Indiase goeroe Kharjappalli, die haar op de been houdt in tijden van onzekerheid en stormachtige gevoelens. Geluid wordt slim en ingehouden ingezet, om beelden kracht bij te zetten of emoties te onderstrepen. De kijker wordt daarbij gemanipuleerd, maar pas aan het einde blijkt in welke mate.