Les noces barbares

Aan een verlaten strand, op een oude baggerschuit, timmert een zojuist uit een psychiatrische inrichting ontsnapte jongeman een brievenbus in elkaar. Wachtend op brieven van zijn moeder die niet komen. Zijn moeder is als tiener door Amerikaanse soldaten verkracht. Ze heeft de aanblik van de zoon die daaruit geboren werd nooit kunnen verdragen. Ook een verstandshuwelijk met een zachtmoedige man kan haar wrok niet verzachten.

Hänsel beschouwde deze verfilming van de gelijknamige roman van Yann Queffélec als het sluitstuk van een trilogie die begon met Le lit. Samen met Dust zijn het drie films waarin emotioneel ingrijpende gebeurtenissen centraal staan. Les noces barbares ontvouwt zich als een waar noodlotsdrama, met aan de ene kant de getraumatiseerde vrouw, en aan de andere kant de emotioneel beschadigde, naar liefde hunkerende zoon. Krachtige beelden – van angstaanjagende kindertekeningen tot de zee als symbool voor de troostende moederschoot – vergroten het realisme uit tot een meer universele tragedie.