Onder begeleiding van een luid krekelorkest arriveert de Duitse Larissa met haar negenjarige tweeling bij het familiehuis van hun vader in het Spaanse Sierra Morena-gebergte. Vaders vlucht blijkt vertraagd, maar de gasten worden als vanzelfsprekend ontvangen door zijn moeder en haar volwassen, inwonende dochter. Het doorgaans kalme bestaan van de vrouwen, midden in uitgestrekte privélanderijen, wordt onderbroken door de energieke aanwezigheid van de kinderen. Terwijl de zinderend hete dagen zich aaneenrijgen, proberen alle aanwezigen zich tot elkaar te verhouden. Is het de taalbarrière die diepgaande gesprekken onmogelijk maakt?
Voor haar speelfilmdebuut liet Salka Tiziana zich inspireren door haar eigen jeugdherinneringen aan zomers in de Sierra Morena. De scènes binnenskamers tussen de familieleden zijn afstandelijk en intiem tegelijk; buiten op majestueuze berghellingen staan zongeblakerde gewassen en traag bewegend vee. De textuur en de warmte van 16mm filmmateriaal contrasteren met de superscherpe drone-opnames van het weidse landschap.