Common Birds

Zo’n 2500 jaar na dato komen Maglioni en Thomson met een opmerkelijke update van het toneelstuk Ornithes van Aristophanes. Ze combineren niet alleen een eigentijds Athene in volle crisis met het eeuwenoude woud van La Gomera, maar wisselen ook af tussen Oud-Grieks en Silbo Gomero, een nagenoeg uitgestorven fluittaal die stamt uit een lange traditie van verzetsstrijders.

Dit laconieke verhaal van twee vrienden die kiezen voor een bestaan als zwerver, half documentaire, half fantasy, roept zowel de recente sociale geschiedenis van Griekenland op als een heel andersoortige, tijdloze dimensie. Geïnspireerd door Pasolini en het duo Straub en Huillet, durven de makers van grijs naar kleur te springen, van grimmig realisme naar poëtische mystiek, om het economische klimaat af te zetten tegenover het ecologische. Op bedrieglijk eenvoudige, maar inventieve wijze verkennen Maglioni en Thomson de grenzen van stem en taal, en formuleren tegelijk een bijtende kritiek op kapitalisme en machtsverhoudingen.