Blanco en blanco

Grotendeels gedraaid in hartje winter op het onherbergzame Vuurland is Théo Courts tweede film een hypnotiserende trip naar de historische hel van westerse expansiedrift. Rond 1900 arriveert een fotograaf (opnieuw een fantastische Alfredo Castro), in het uiterste zuidelijke puntje van Zuid-Amerika, om de bruiloft van een machtige landeigenaar vast te leggen. Zijn opdrachtgever is afwezig, maar laat wel zijn piepjonge bruid portretteren. Terwijl hij wacht op de trouwerij, die telkens wordt uitgesteld, raakt Pedro steeds meer geobsedeerd door het meisje en haar schoonheid. Dat komt hem op een flinke aframmeling te staan.

Ondertussen wordt hij onherroepelijk onderdeel van het ruige leven in de onherbergzame periferie van de beschaving, die met lange totaalshots in beeld wordt gebracht. De mannen in dienst van de onzichtbare meester drinken zich lam, schieten het wild in de wijde omgeving af en moorden de lokale Selk'nam-indianen uit. Pedro krijgt de opdracht om dit alles te fotograferen, want “we schrijven hier geschiedenis”. Zo wordt de estheet ooggetuige en zelfs medeplichtige aan bruut machtsmisbruik en genocide.