Parijs, 1979. De jonge, onschuldige Rose en Michel genieten volop van hun eerste romance. Hun trefpunt is Le Palace, de hipste club in de stad waar kunstenaars, sterren en excentriekelingen tot in de kleine uurtjes feesten en dansen. Hier ontmoeten ze Lucille (Isabelle Huppert) en Herbert, een rijk, decadent, bourgeois stel dat hen meesleurt in een bizarre vierhoeksverhouding. Une jeunesse dorée is wederom autobiografisch en in wezen een vervolg op Ionesco’s eerste speelfilm My Little Princess (2011), ook met Huppert. Ze reconstrueert de wilde glamourfeesten uit haar jeugd en levert een spookachtig, met bont en fluweel uitgedost coming of age-verhaal af waarin jonge mensen afgericht en verslonden worden door wolfachtige volwassenen. Gezegend met de zinnelijkheid van de Brigitte Bardot van de jaren zestig en de kitscherige sexappeal van Mae West, gaat actrice Galatea Bellugi als Rose modieus gekleed in schaapskleren, in dit sprookje dat is opgetekend met lippenstiftstrepen en eyeliner.