Kino im Kopf

De te jong overleden non-conformist Michael Glawogger droomde altijd al van cinema die alle genres en grenzen oversteeg – totale cinema, vergelijkbaar met totaalvoetbal. Zijn brutaalste en gewaagdste experiment in dit opzicht is Kino im Kopf: fictie, documentaire en experimentele speelfilm in één.

De film wekt de indruk dat Glawogger een advertentie plaatste in de krant om zijn hoofdpersonen te vinden: een diverse groep niet-professionele filmliefhebbers die dolgraag hun droomproject wilden realiseren, desnoods gedeeltelijk. Glawogger bood ze de kans een paar scènes uit hun project voor en met hem te regisseren, die hij daarna zou monteren tot een groots weefsel van verlangens waarin de grenzen tussen de projecten zouden samensmelten tot één visioen. Maar waarvan: de triomf van cinema of het falen ervan? Ruim twintig jaar na de eerste vertoning oogt Kino im Kopf dromeriger en filosofischer en complexer en diepzinniger dan ooit.