Ieder jaar reizen hordes toeristen uit Turkije, Australië en Nieuw-Zeeland af naar Gallipoli, of ‘Çanakkale’, zoals het schiereiland in het Turks heet. Ze komen er om de soldaten te herdenken die daar vielen tijdens een van de grootste veldslagen van de Eerste Wereldoorlog. De ene kant noemt zijn gevallenen ‘helden’, de andere spreekt van ‘martelaars’. Het is een eerste aanwijzing van hoe uiteenlopend de verhalen zijn die er verteld worden. Voor de Turkse bezoekers is het een pelgrimstocht, voor de Australiërs een vakantie.
Videokunstenaar Köken Ergun, in wiens werk het vaak draait om de rol van rituelen in gemeenschappen, begaf zich twee jaar lang onder de vele toeristen. Hij laat mensen aan het woord bij de herdenkingsmonumenten en begraafplaatsen, hij rijdt mee in de bussen waar gidsen hun verhalen vertellen, en toont de melodramatische, patriottische theateropvoeringen die de Turkse overheid er organiseert. Gaandeweg blijkt hoe die verhalen worden ingezet om nationalistische gevoelens aan te wakkeren.