Een film die is samengesteld uit beelden uit gevangenissen. Citaten uit speelfilms en documentaires en beelden van bewakingscamera’s. Een blik op nieuwe controletechnieken, identificatie-instrumenten, elektronische enkelbanden en opsporingsapparaten.
De cinema heeft altijd een band gehad met het gevangeniswezen. Tegenwoordig hangen gevangenissen vol bewakingscamera’s. Die beelden zijn integraal en monotoon; omdat tijd noch ruimte gecomprimeerd is, zijn ze uitermate geschikt om de staat van inactiviteit over te brengen waarin gevangenen geplaatst worden als straf. De bewakingscamera’s laten de norm zien en leggen zo de nadruk op afwijkingen. In fragmenten uit films van Genet en Bresson komt de gevangenis naar voren als de locatie voor seksuele schending, een plek waar menselijke wezens zichzelf moeten verheffen tot mens en arbeider. (Harun Farocki)