Enquanto estamos aqui

Twee levens kruisen elkaar in New York. Lamis, een Libanese vrouw, is net naar de stad verhuisd en beschrijft haar indrukken, terwijl de Braziliaanse Wilson er al tien jaar verblijft. We zien hen nooit in beeld, maar hun relatie wordt beschreven in poëtische Arabische en Portugese voice-overs, die in schril contrast staan tot de beelden, opgenomen in New York, Berlijn en Brazilië. De film spreekt daarmee letterlijk tot de verbeelding: de gebeurtenissen bevinden zich tussen wat we zien en wat we horen.

Door deze hybride vorm van documentaire, fictie, travelogue en brieven doet dit 'filmdagboek' denken aan News from Home (1977) van Chantal Akerman. Waar deze op persoonlijke wijze twee verschillende werelden samenbracht aan de hand van de brieven van haar moeder in België en beelden van New York, voegt Enquanto estamos aqui aan deze benadering macro- en geopolitieke zaken als globalisering en migratie toe. Rode draad is toch het intieme en menselijke: verlangen, liefde, angst en herinneringen.