Bij de lege Raverdykoffie- en chicoreifabriek blijven de deuren gesloten, net als alles eromheen. De regisseur, zelf afkomstig uit de Raverdy-familie en in verwachting van haar eerste kind, gaat op zoek naar de verhalen achter dit afgesloten stukje stad. Ze trekt in bij haar 91-jarige grootmoeder die aan de overkant woont. Via oude foto’s, reclamefolders, mythes, taalspelletjes, gesprekken met haar grootmoeder en voormalige vrouwelijke fabrieksarbeiders kan ze de gebeurtenissen van voor de sluiting stukje bij beetje achterhalen.
De herinneringen ontvouwen zich via verschillende verhaallijnen. In een poëtische filmstijl wordt de omgeving rond de fabriek afgetast en komt ook de geschiedenis van het klooster naast de fabriek naar boven. Deze sensitieve film is een reflectie op het onzichtbare en het vergeten, waarbij de vrouw en het veranderende lichaam centraal staan.