Van Gaspar Noé (Irréversibele, Love) verwacht je niks minder dan bizarre extremen en het op feiten gebaseerde Climax zal daarin niemand teleurstellen. Het is een danse macabre die anderhalf uur aanhoudt en die na een korte introductie van de personages van speels naar geil en van kwaad tot erger gaat. Een fysieke, destructieve, extravagante neerwaartse spiraal met extatisch bewegende lichamen, waarin woorden er niet meer toe doen, omdat ze de wil en de verleiding van het vlees niet kunnen weerstaan. Een erotische hel die zich helemaal afspeelt in een verlaten schoolgebouw met drank en drugs, en gebarricadeerde deuren, en steeds dierlijker driften.
Of deze vuurzee van verlangen een metafoor is voor wat dan ook mag iedereen zelf beslissen. Maar de rauwe vernietigende kracht van de film zal niemand ontkennen. Noé is de diabolische master of ceremony, de magiër die de poorten naar de onderwereld openzet en je laat proeven van het vuur.