Javier Belmonte schildert grote doeken met naakte mannen in onmogelijke posities. Het zijn eigenlijk allemaal zelfportretten. De kunstenaar is 43 en zit gevangen in de spagaat van een midlifecrisis. Hij leidt het structuurloze bestaan van een bohemien en vlindert van de ene vrouw naar de andere. Hij draagt steevast een stoer leren jack, maar zit ’s avonds te huilen in de opera. Het feit dat zijn ex-vrouw weer in verwachting is en zijn tienjarige dochtertje Celeste van hem weg lijkt te drijven, maakt hem onzeker. Een familieleven is wat hij wil. Maar hij is te onaangepast en bokkig om zelfs zichzelf te overtuigen dat hij daarvoor geschikt is.
Belmonte, een sfeervol portret van een man in een emotionele tussenstaat, wordt overtuigend gedragen door hoofdrolspeler Gonzalo Delgado, die ook in het echte leven schilder is en daarnaast werkte als production-designer voor belangrijke Uruguyaanse films als Whisky en Acné. Hij oogt tegelijk uitgeblust en geagiteerd, en is hulpeloos op een macho manier.