De Chileense Atacamawoestijn vormt het decor voor een reeks statische opnames waarin leegte een centrale rol speelt. De natuurlijke omgeving wordt een mentale ruimte. De kunstenaar onderzoekt systematisch het onzichtbare en het onbegrijpelijke en de grenzen van materialen. Ze onderzoekt leeggemaakte landschappen als allegorieën van zintuiglijke misleiding en metaforen voor kwetsbaarheid.