Açúcar

Puissant rijk tegenover straatarm, wit tegenover zwart: het zijn deze tegenstellingen die ook nu nog het sociale weefsel van de Braziliaanse samenleving verscheuren, tegenstellingen die voortvloeien uit een lange geschiedenis van slavernij. Regisseurs Sérgio Oliveira en Renata Pinheiro, die ook tekenden voor het scenario, verbeelden dit gegeven aan de hand van de lotgevallen van een vrouw die tot de rijke elite behoort en ze gebruiken daarbij hallucinerende, welhaast magisch-realistische droombeelden. 

Vol nostalgie keert de welgestelde Bethania Wanderley (Maeve Jinkings) terug naar het landgoed en de suikerrietplantages van haar familie. Daar wacht haar een conflict: de voormalige landarbeiders wensen na het land, nu ook de suikerrietmolen over te nemen en deze om te vormen tot slavernijmuseum. Wanderley piekert er niet over de familie bezittingen af te staan en continueert haar welhaast koloniale levensstijl. Hiermee komt ze tegenover Zé te staan, de leider van de arbeiders, maar ook wordt ze geconfronteerd met haar eigen verleden en diepgewortelde vooroordelen.