Het gedwongen ballingschap, vanaf 1974, bood Němec weinig gelegenheid om op zijn manier films te maken – de enkele belangrijke werken in die periode waren tv-producties. Het Duitse tv-station ZDF gaf hem de kans zich eindelijk te richten op Franz Kafka, die hij zijn ‘onmisbare schrijver’ noemde en die hij al een eerbetoon had gebracht in zijn speelfilmdebuut
Diamonds of the Night door alle droomlandschappen van Praag te plakken op Kafka's favoriete wandelingen.
Met zijn typische persoonlijke aanpak toont Němec de wereld van Gregor Samsa via een subjectieve camera, wat diens innerlijke wereld en de reactie van zijn geschokte familie benadrukt. Conform Kafka’s wens krijgen we het insect niet te zien, maar voelen we wel het intense leed als gevolg van uitsluiting en spot, doordat we door de ogen van Samsa kijken. Maar zelfs op momenten van existentiële consternatie vindt Němec nog manieren om een vleugje humor en speelsheid toe te voegen, net als in het beste literaire werk van Kafka.