Deze elegante, surrealistische fantasie viert de vrijheid van de verbeelding en de cinema. Een man en een vrouw – ze zouden minnaars kunnen zijn, maar ook kunstenaars, filmacteurs of schrijvers van hun eigen scenario – geven zich over aan een merkwaardig rollenspel dat de logica van een droom lijkt te volgen. In absurdistisch getinte fantasietaferelen vol symboliek realiseren ze hun geheime, vaak erotisch getinte verlangens. Zelfs een modeltreintje kan daarbij een onverwachte betekenis krijgen.
Aldus ontpopt
Beduino zich als een speels en associatief mozaïek, met een breed palet vol contrasten en stijlwisselingen. Er is ruimte voor filosofische woordspelletjes en existentiële verwondering, maar ook voor geëxalteerde kitsch en knutselcinema. Leven en kunst, licht en donker, wanhoop en verlangen, poëzie en pathos, tederheid en strijd staan op gelijke voet met elkaar. En passant vond Bressane ook ruimte voor citaten uit eerder werk, waaronder
Memories of a Blonde Strangler (1971).