De Hongaarse regisseur Béla Tarr is een van de hedendaagse filmmakers die onverschrokken een uitdagende, moderne esthetiek ontwikkelen en is daarmee baanbrekend in zijn verkenning van ruimte, tijd en de condition humaine. Na sociaal-realistische drama’s als Prefab People (1982), gevolgd door experimenteler werk, waaronder het Kammerspiel Almanac of Fall (1984), ontwikkelde Tarr in 1988 met Damnation de stijl waar hij bekend is geworden. Zijn zwart-witfilms dompelen de kijker onder in een uniek, vaak wreed universum vol menselijke spanningen tegen de achtergrond van metafysische kwellingen, waarin de dramatische ontwikkelingen zich ontvouwen in hun eigen dwingende tempo. In samenwerking met editor Ágnes Hranitzky en schrijver László Krasznahorkai – die soms zijn eigen romans bewerkt – creëert Tarr werken waarin langdurige, zorgvuldig gechoreografeerde manipulaties van individuen, menigten en de camera een grimmig, maar niet wanhopig beeld geven van het menselijke dilemma.
Zijn werk omvat een aantal van de meest obsederende en diep filosofische films van dit tijdperk – waaronder het epische Sátántangó (1994), de Georges Simenon-verfilming The Man From London (2007) en Tarrs slotpleidooi The Turin Horse (2011), geïnspireerd op een gebeurtenis in het leven van Nietzsche. Hoewel Tarr is gestopt met regisseren om in Sarajevo de filmopleiding film.factory op te richten, heeft hij onlangs zijn camera weer opgepakt om nieuw kort materiaal te draaien voor de huidige expositie over zijn werk in EYE in Amsterdam. In deze zeldzame masterclass bespreekt hij zijn carrière aan de hand van voorbeelden uit aantal van zijn films.
do 26 jan, 15:00, de Doelen Van Cappellen Zaal, €5,50