Paradise

De vijfentwintigjarige docente Hanieh leert kleine meisjes de regels waaraan ze moeten voldoen in de patriarchale maatschappij van Iran, terwijl ze zelf steeds meer moeite lijkt te hebben met de strikte gebruiken. Een goed zittende hidjab is voor de eigen veiligheid, vertelt ze haar leerlingen, en toch stopt het de mannen op straat niet om haar lastig te vallen of jonge meisjes te ontvoeren. Gevangen in een wereld van contrasten - tussen de rebelse daden van kleutermeisjes en de starre houding van oudere leidinggevenden - voelt ze haar eigen onbevangenheid langzaam vervliegen.
Met een beperkt palet aan kleuren vangt cameraman Payam Sadeghi de situatie van Hanieh in claustrofobische shots en composities. Het maakt van Paradise een even intieme als verstikkende karakterstudie. Op de aftiteling prijken veel valse namen, en excuses van de filmmaker aan de mensen die onwetend hebben meegewerkt aan deze film door in beeld te verschijnen.