Een moeder (Nataša Tic Ralijan) brengt haar dochter (Vida Rucli) over de Sloveense grens naar een afgelegen dorp in Noord-Italië, waar ze haar opsluit in een huis. Ook al spreken de twee niet met elkaar, het is duidelijk dat de dochter zelfdestructieve neigingen heeft en drugs gebruikt. In een wanhopige poging haar dochter ‘tot leven te wekken’ heeft de moeder besloten haar uit haar vertrouwde omgeving te halen. Mother, geïnspireerd door de literatuur van Marcel Proust, is in de woorden van de maker niet zozeer een studie van de relatie tussen een moeder en een dochter, maar “een gedicht van twee menselijke zielen.” Vlado Skafar maakt die ambitie waar in een stijl die tegenwoordig enigszins ongebruikelijk is: aan de ene kant onverbloemd poëtisch en lyrisch, aan de andere kant observerend realistisch. De fotografie van de film maakt de helende kracht van natuur, stilte en duisternis voelbaar. Tegelijk bedient Skafar zich van documentaire elementen, zoals in het gebruik van de gemeenschap van herstellende verslaafden.