Typisch zo’n mannenreisje. Zes kerels, een luxe jacht, de Egeïsche zee. Beetje vissen, goed eten, stoer doen op de jetski. Mannen van middelbare leeftijd, op één oudere heer na, en mannen van goede doen. Zes mannen onder elkaar, wat krijg je dan? Juist ja: competitie, elkaar de vliegen afvangen, kijken wie de langste heeft. Helemaal als een van hen oppert een spel te doen. Het spel wie de Beste in Alles is. De winnaar krijgt de zegelring van de oudste man, zoals de ridders die vroeger droegen: de “chevalier”. Naast kopstuk Yorgos Lanthimos, wiens Dogtooth (2009) zij ooit produceerde, betoont Athina Rachel Tsangari zich in haar derde speelfilm (haar tweede, Attenberg, draaide in 2011 op IFFR) opnieuw een van de nieuwe meesters van de Greek Weird Wave. Ze neemt een herkenbare situatie en voert die in onderkoelde beelden vol droog acteerwerk tot in absurdistische extremen door. Juist die vergroting legt even hilarisch als confronterend de menselijke aard bloot. Zie ook The Slow Business of Going (2000) in het programma ID: The Generic Self.