Vanishing Point is een zelfonderzoek, zonder dat de Thaise regisseur Jakrawal Nilthamrong er direct in voorkomt. De filmt opent met beelden van een auto-ongeluk waarbij Nilthamrongs ouders betrokken waren. Originele, heftige nieuwsfoto's worden getoond, maar al snel schakelt de regisseur over op een fictionele reconstructie op de plaats van een misdaad, diep in een bos. Hoe deze schokkende misdaad in verhouding staat tot het auto-ongeluk is nog onduidelijk. Verschillende gegevens en verhalen worden behoedzaam gepresenteerd; de puzzelstukken vallen niet direct in elkaar. Vanishing Point volgt een jonge verslaggever die de reconstructie bijwoont, zonder erg onder de indruk te zijn. Hij is tegen onrechtvaardigheid, maar weet dat gevoel niet concreet vorm te geven. Een andere verhaallijn gaat over de moteleigenaar Yai, een vreugdeloze voyeur die weinig voelt voor zijn gezin. Zijn pogingen aan zijn dagelijkse bestaan te ontsnappen, helpen hem niet echt. Somber is de film niet. Nilthamrong maakt vernuftig gebruik van verstrooiende elementen als karaokevideo's en populaire muziek om zijn thematiek ook op een luchtige manier naar voren te brengen. Even serieus als terloops stelt hij de vraag hoe het ongeluk van zijn ouders zijn leven beïnvloed heeft; hoe al onze daden hun weerslag vinden in de rest van ons bestaan. Winnaar Tiger Award 2015