The End of an Age

‘What is this thing called love? This funny thing called love? Just who can solve its mystery? Why should it make a fool of me?’ zo luidt de korte, poëtische synopsis die filmmakers Bruno Safadi en Ricardo Pretti bij dit derde deel van hun trilogie Operation Sonia Silk aanleveren.
In deze ‘operatie’, gedraaid in drie weken tijd, maakten de regisseurs allebei afzonderlijk een deel (Harmonica’s Howl en Rio Belongs to Us, beide vertoond op IFFR 2012), en dit gezamenlijke derde deel, dat uitgroeide tot het verrassende hoogtepunt. Een genot om naar te kijken en te luisteren, dat zich soms voordoet als making-of, soms als essay en altijd als eerbetoon in tekst, geluid en beeld aan de cinema en de liefde: ‘verbivocovisueel’, zoals Braziliaanse vormdichters dat noemden.
Het geheel ademt de sfeer van de romantische Hollywoodfilms uit de jaren dertig, maar is evenzeer beïnvloed door Cinema Marginal-regisseurs Bressane en Sganzerla. Jonge steractrices Leandra Leal en Mariana Ximenes werkten belangeloos mee.

• 

• 

• 

• 

• 

•