Het leven van Juhan is al vreemd genoeg zonder visioenen en verschijningen – zijn geborgen, schijnbaar zorgeloze burgerbestaan begint steeds sneller uit elkaar te vallen. De balans opmaken van zijn seksleven (en misschien zelfs liefdesleven) helpt zeker niet. Jaan Toomik, een van de opmerkelijkste moderne Estse kunstenaars bewees al in zijn korte films dat hij een meester van esthetische onrust in texturen is – hij weet heel goed hoe hij het alledaagse heel unheimisch kan maken, alleen door ernaar te kijken. Hier zit de huid van het leven onder het eczeem; de hoofdpersonen proberen zich niet te krabben (lees: doen alsof er niets aan de hand is), maar vroeg of laat moet er iets gebeuren. Wat niet wil zeggen dat het er niet mooi uit kan zien: Landscape with Many Moonsis een verbluffend feest voor het oog – maar voor mensen met een zwakke maag kan het uitlopen op geestelijk braken. Een van de beste debuutfilms van vorig jaar.