Erdos Rider

Tijd en de (on)mogelijkheid het verleden te reconstrueren vormen de verbindende thema’s van de drie verhalen in Erdos Rider - net als eerder in Wang Haolins film The Land uit 2009 (destijds gebruikte de regisseur de naam He Jia). De waarheid ligt verborgen tussen de met elkaar verweven verhalen, zegt een stem aan het begin van de film. Of misschien is er wel geen waarheid in de wereld.
Wang voert ons van de uitgestrekte vlakten van Mongolië, waar de woestijn mensen laat verdwalen en archeologen naar het verleden graven, langs de tombe van Dzjengis Khan naar een hotelkamer in Beijing, waar een flirt voor de zoveelste keer een vergissing blijkt. Ontmoetingen waaruit lompheid en wreedheid, maar vooral ook verdriet naar voren komt, al heeft de film ondanks het drama een luchtige toon.
Verwijzend naar Le ballon rouge en The Red Shoes gebruikt Wang de kleur rood om verdriet te laten resoneren. Erdos Rider stelt de vraag of al dat graven in de geschiedenis wel goed is. Sommige dingen, zegt een politieman die het weten kan, kun je beter in de woestijn laten liggen.