Drie tamelijk verwarde, jonge inwoners van Århus proberen wijs te worden uit liefde, leven, God en al het andere. Deze korte, zelden vertoonde eerste speelfilm van Malmros, gemaakt met een piepklein budget en met familie en vrienden als acteurs, is schatplichtig aan François Truffaut. De ongepolijste eigenheid van de toekomstige meester schemert hier echter al onder de oppervlakte. Malmros heeft gemengde gevoelens over A Strange Love, waarschijnlijk omdat de film destijds door de kritiek meedogenloos werd neergesabeld als ‘na-aperij’. Als je hem nu bekijkt hebben de aperte Nouvelle Vague-achtige elementen een zekere argeloze charme – zoals kapsels, rokken, stoelen of auto’s uit de jaren 1960. Belangrijker zijn evenwel de punten waarop A Strange Love verschilt van Truffaut et al.: het werken met niet-professionele acteurs, en vooral de vastberaden regie, waaruit de heldere intentie spreekt zelfs de meest luchtige, onbeduidende momenten een zeker gewicht en belang te verlenen. Malmros is vaak een vrije geest, maar nooit frivool.
Van deze door Malmros als amateur gedraaide debuutfilm zijn geen publieke voorstellingen geboekt.