Rio Belongs to Us

Afhankelijk van met welke ogen je kijkt, kunnen dit twee films zijn. Of het is een film noir-achtige thriller, waarin de informatie met stukjes en beetjes loskomt in een slingerende tocht naar onvermijdelijk gevaar. Of het is een psychologisch drama met poëtische inslag, waarin de kijker wordt ondergedompeld in de herinneringen van een getroebleerde hoofdpersoon.
Die hoofdpersoon is Marina, die na tien jaar afwezigheid terugkeert in Rio de Janeiro. Aanleiding was een mysterieuze ansichtkaart, maar waarom Marina weer in de stad is weet ze zelf eigenlijk ook niet. Ze zoekt antwoorden bij een ex-vriendje en bij haar zus, maar komt niet verder. Gaandeweg beginnen dagdromen en realiteit in elkaar over te lopen en slaat de paranoia toe.
Rio Belongs to Us is gemaakt voor een bescheiden budget van minder dan twee ton, maar dat is aan de vormgeving niet af te zien. Effectief vangt de camera het licht en de ruimte van de metropool, die het ene moment betoverend mooi is en het volgende moment bedreigend. Zie ook Harmonica’s Howl en Éden.