Wat begon als één filmproject met drie verhalen dijde uit tot de Paradies-trilogie. Na premières in de hoofdcompetities van Cannes (Liebe, 2012) en Venetië (Glaube, 2012) debuteert het derde deel Hoffnung (2013) op het komende festival van Berlijn – waarmee regisseur Ulrich Seidl een unieke hattrick scoort. Geloof, hoop en liefde garanderen geen geluk bij de zwartgallige Oostenrijker, die speelfilms en documentaires maakt in ruwweg dezelfde filmstijl, met een nadruk op lange, statische shots van droefgeestige, symmetrische gefilmde ruimtes. Seidls onderwerp is, zoals immer, shockerend. In Paradies: Glaube botst het christelijk geloof van een Oostenrijkse fundamentaliste (de dappere Seidl-regular Maria Hofstätter), die Mariabeelden colporteert, zichzelf kastijdt en haar Jezusliefde ook seksueel belijdt, met toenemend geweld op het reactionaire wereldbeeld van haar islamitische rolstoelgebonden Egyptische echtgenoot. Het leverde de film in Venetië de Speciale Juryprijs op.