Toen Dominik Graf begon aan dit portret van zijn vader, acteur Robert Graf, was hij al ouder dan zijn vader geworden is – een griezelig gegeven dat vooral kinderen van net na een oorlog bekend voorkomt. Dit is het startpunt voor een existentialistisch essay over de West-Duitse cultuur in de jaren 50, met zijn Kahlschlag -minimalisme van het Uur Nul, vol veelzeggende pauzes en pijnlijke stiltes – met zijn strenge schoonheid en ethiek. Wordt vertoond in combinatie met Deutschland 09 – Der Weg, den wir nicht zusammen gehen.