Play

Drie blanke jongens van een jaar of twaalf worden midden in een groot winkelcentrum omringd door vijf gekleurde knullen, de meesten net iets ouder. Of ze weten hoe laat het is. Wanneer een van hen zijn mobieltje pakt, begint het spel: die telefoon is van het jongere broertje van een van de belagers, stelt deze op hoge poten. Laten we het hem maar even gaan vragen. En zo begint een schijnbaar eindeloze, in real time gefilmde tocht van het centrum naar de buitenwijken, voortgedreven door de constant verschuivende groepsdynamiek.
Regisseur en scenarist Ruben Östlund (Involuntary) baseerde zijn film op ware gebeurtenissen: een groep jongeren wist tussen 2006 en 2008 in Östlunds woonplaats Göteborg zo'n veertig andere kinderen te beroven op de omslachtige maar geweldloze manier die de film in lange, afstandelijke takes toont. Östlund mocht de gerechtelijke documenten rond de zaak inzien en sprak met daders en slachtoffers om zo zijn ijzersterke analyse laagje voor laagje op te bouwen.