Living

Vasily Sigarevs tweede speelfilm, na het veelgeprezen Wolfy, is een existentieel portret van een aantal personages in een winterse Russische provincie. Een moeder wil herenigd worden met haar tweelingdochters. Een jong stel trouwt in de kerk, maar direct na de ceremonie stelt God – of misschien de duivel, of misschien het lot – hun liefde op meedogenloze wijze op de proef. Een jongen wil zijn van hem vervreemde vader ontmoeten, ondanks felle protesten van zijn moeder. Alle personages doorstaan hun eigen beproeving.
Van alle denkbare smarten richt Sigarev zich op de meest verwoestende: de dood. Wars van sentimentaliteit en met genadeloze oprechtheid heeft hij een uiterst persoonlijke, kunstzinnige film gemaakt over de complexiteit van het leven.
Sigarev, schrijver van extreem waarachtige toneelstukken in de traditie van het ‘nieuwe drama’, tilt zijn werk hier naar een hoger niveau door de deprimerende dagelijkse routine nauwgezet in beeld te brengen en tegelijk te zoeken naar iets wat schuilgaat onder de oppervlakte. Hij behandelt een fundamentele vraag: is er catharsis in het leven, en daarmee in de kunst? Zo ja, kan onze smart gelenigd worden? En zo niet, hoe ontkomen we dan aan wanhoop en hoe vinden we de moed om verder te leven? Een raadsel dat deze ‘realistische’ film transformeert tot een universele parabel, die een mysterie onthult en zelfs – ondanks alle treurnis – een wonder.

• 

• 

• 

• 

• 

•