L'estate di Giacomo

Na een lange openingsscène waarin de negentienjarige Giacomo een heftige drumsolo ten beste geeft terwijl de camera veelvuldig zijn hoorapparaat in beeld brengt, trekt de slechthorende jongen op een lome zomermiddag samen met zijn jeugdvriendin Stefi door het bos naar een afgelegen rivier. Daar gaan de twee zwemmen en zonnen, nuttigen ze de broodjes die ze hebben meegenomen, kletsen ze op niks af, luisteren ze naar muziek, en gooien ze in het water met klei naar elkaar.
Tijdens grote delen van het minimalistische, delicate, soms broeierige L’estate di Giacomo wijkt de camera geen millimeter van Giacomo en Stefi - de kijker kan de pukkeltjes op zijn rug en de zachte haartjes in haar nek bijkans tellen. De formidabele, niet-professionele acteurs Giacomo Zulian en Stefania Comodin lukt het schijnbaar moeiteloos de aandacht vast te houden, en langzaam wordt de verhouding tussen de twee duidelijker. Op het festival van Locarno werd de debuterende regisseur Alessandro Comodin vorig jaar bekroond in de categorie 'Cineasti del Presenti'.