Egg and Stone

In haar geboortedorp in de provincie Hunan filmde Huang Ji dit stilletjes verontrustende, sobere drama over de veertienjarige Honggui, die noodgedwongen bij haar oom en tante op het platteland woont. Gewenst is het meisje niet. Maar dat was ze ook al niet bij haar ouders, die haar slechts twee jaar bij familie zouden onderbrengen om in de stad te kunnen werken. Ondertussen zijn al zeven jaar verstreken. Wanneer ze contact probeert te krijgen, heeft haar echte moeder het te druk om aan de telefoon te komen.
Geleidelijk ontvouwt zich de tragiek van Honggui’s persoonlijke geschiedenis. Tegelijk laat regisseur Huang (1984) in haar speelfilmdebuut doorschijnen hoe ook veel andere Chinese vrouwen getroffen worden. Niet alleen door de wijdverbreide armoede, gecombineerd met de beperkende geboortepolitiek die ervoor zorgt dat ouders vooral jongens willen. Een voorgelezen verhaal in de film illustreert hoezeer het onderdrukkende denken over vrouwen in de Chinese cultuur verankerd is. Het bloed van vrouwen vervuilt het water voor de deugdzame mannen, klinkt het, en alleen door te bidden kunnen vrouwen zichzelf reinigen. De schuld ligt bij de vrouw, net als in het Oude Testament.
Maar zo deugdzaam zijn de mannen niet in Egg and Stone. Het visuele motief van Honggui’s gespreide en gesloten benen dat de filmmaker met gepaste reserve laat terugkeren, is een pijnlijke en aangrijpende herinnering aan de tirannieke macht die mannen zich kunnen toe-eigenen – een macht die men rechtvaardigt met creatieve interpretaties van schijnbaar door God gegeven principes.