De films van Lav Diaz vertellen vaak serieuze epische verhalen, maar ze zijn toch niet vrij van humor en satire. Zo neemt Diaz in deze film festivalprogrammeurs op de hak en schetst hij ook een beeld van zichzelf dat niet vrij is van zelfspot. De film heeft twee of drie verhalen (ook een film in de film) en in één daarvan staat filmmaker Homer centraal, die wel iets van Lav Diaz zelf weg heeft. De gekwelde filmmaker worstelt met het voltooien van zijn film. Ondanks smeekbeden uit zijn omgeving en van gretige programmeurs blijft hij weigeren om zijn film als af te beschouwen. Naast het verhaal over een non in de film waaraan Homer werkt, is er nog het verhaal van religieuze leider Vader Turbico. Turbico leidt op het platteland een sekte met vooral jonge vrouwen. Als een van de vrouwen de sekte wil verlaten, ontstaat er een dramatische situatie. Door hun verhalen parallel te vertellen worden er overeenkomsten zichtbaar tussen Homers worsteling met de cinema en Turbico’s worsteling met het geloof.