Een oudere man bezoekt een begraafplaats en legt op een graf een bosje bloemen neer. Vervolgens slentert hij door de stad, kijkt hij vanaf zijn balkon naar gravers die de grond omwoelen, en luistert hij naar van levensleed doordrenkte fadoconcerten op straat. We zien bijna twee uur wat de man ziet, we horen bijna twee uur wat de man hoort. Maar wat gaat er in hem om? Wat denkt hij, wat voelt hij? De man handelt nauwelijks, er is vrijwel geen interactie met zijn omgeving. Hij is een buitenstaander, een observant, een passant. Neemt geen deel aan het leven, het leven lijkt eerder langs hem heen te trekken.
Eryk Rocha geeft, in zijn opvallend consistente, in passend zwart-wit gedraaide fictiedebuut Passerby, alleen subtiele hints voor zijn gemoedstoestand. De concerten zitten vol mijmeringen over de liefde en er verschijnen regelmatig jonge Braziliaanse schoonheden in beeld. Passerby is een zoete herinnering, een melancholische terugblik. Met een lichte, milde toets – zoals het Braziliaanse levenslied.
Film details
- Productieland
- Brazilië
- Jaar
- 2010
- Festivaleditie
- IFFR 2011
- Lengte
- 125'
- Medium/Formaat
- 35mm
