‘Een herinnering aan 1989, het jaar waarin ik bijna omkwam. Twintig jaar is verstreken. Nabestaanden hebben hun tranen gedroogd. De stilte heerst, glorieus als vanouds in deze eerste straat van China. Stilte, vergeten en doelbewuste verdoezeling: het collectieve geheugen wordt een vacuüm.’ (Liu Wei)