De persoonlijk identiteit en de reconstructie van herinneringen en het verleden zijn het thema van Carla Subirana’s intieme film Nadar. In haar eerste lange film reflecteert de regisseur op het verlies van familie en het collectief geheugen. De filmmaakster slaagt er in haar persoonlijke zoektocht een ontroerende universele betekenis te geven. Subirana groeide op in een omgeving van vrouwen. Haar antifranquistische grootvader werd na de Spaanse burgeroorlog in 1940 geëxecuteerd voor het plegen van drie gewapende overvallen. Als Subirana begint met haar zoektocht naar dit altijd met stilzwijgen omgeven onderwerp, heeft haar oma reeds de ziekte van Alzheimer, en haar moeder lijdt aan dezelfde aandoening. In haar film vergelijkt Subirana vergelijkt het maakproces, dat vele jaren duurde, met onderwaterzwemmen en dreigen te verdrinken.