Chaque jour est une fête

Een bus vol vrouwen op weg naar hun mannen in een afgelegen gevangenis, strandt midden in de Libanese woestijn. De film volgt drie vrouwen uit de groep, die proberen hun weg terug te vinden, zowel fysiek als psychisch – elk worstelt met een moeizame relatie. De één draagt echtscheidingspapieren bij zich, de man van de ander is gearresteerd op hun bruiloft, de derde draagt het pistool bij zich van haar dominante man, een gevangenisbewaker. Ondertussen klinken er ontploffingen en zijn boven hun hoofden straaljagers te horen. Ze passeren vluchtelingen, verlaten auto’s, lege huizen – slachtoffers van niet nader benoemde gevechten. Debuterend regisseur Dima El-Horr toont het onafzienbare woestijnlandschap in telkens andere vormen en tinten, waarbij de drie vrouwen nietig afsteken. Met soepel camerawerk vanuit vaak verrassende opnamehoeken benadrukt El-Horr zowel het absurdisme als het drama van het verhaal, dat afwisselend Arabisch en Frans is gesproken.

• 

• 

•