At the Very Bottom of Everything

Een experimentele Indonesische film over manisch-depressiviteit. In een minimaal ingerichte kamer, verlicht door enkele felgekleurde tl-buizen, vertelt een vrouw over haar beleving van deze aandoening. Soms zit ze bedachtzaam te roken. Op andere momenten zijn meerdere versies van haar tegelijk te zien, zittend en lopend, stil en versneld, voorwaarts en achterwaarts bewegend. Deze beelden worden afgewisseld met verbeeldingen van de geestestoestanden die ze in voice-over beschrijft, in tien hoofdstukken met namen als 'De val' en 'Gebroken takken'. Stop-motion animaties tonen de ineenstorting: in contrastrijk zwart-wit wankelt een halfnaakte man over kale grond, in close-up branden bloemen en poppen, ratten knagen aan een voortstrompelend lichaam, naakte, bloedende lichamen verbeelden helse dieptepunten. De Indonesische regisseur Paul Agusta baseerde zijn film op persoonlijke ervaringen met de aandoening; zijn Engelstalige script werd in het Indonesisch vertaald en bewerkt door hoofdrolspeelster Kartika Jahja, zelf ook manisch-depressief.