Op één enkele locatie lopen twaalf figuren vier identieke routes door het beeld, waarbij ze steeds proberen degene voor zich te volgen in zijn bewegingen. De herhaling maakt ze tot een soort slaapwandelaars in een wereld waar de tijd geen vat op lijkt te hebben.
De donkere bioscoopzaal is een laboratorium voor tijdsbeleving. Sluipend als in een foto, in kleine hapklare brokjes gepresenteerd of opgerekt als elastiek.