In deze ‘making of-film’ over Albert Serra’s nieuwste speelfilm El cant dels ocells maakt regisseur en VIFF-programmeur Mark Peranson inzichtelijk hoe Serra’s oeuvre tot stand komt. Serra werkt nauwelijks vanuit een script en laat zijn amateur-acteurs en crew, allen afkomstig uit een kleine plaats buiten Barcelona, in het ongewisse over de precieze bedoelingen van zijn film. Hij gaat uit van een basisambitie; in deze film bijvoorbeeld wil hij het bijbelse verhaal van de Drie Wijzen ontdoen van elk dramatisch rookgordijn om zo de zoektocht van de drie mannen te maken tot een pure daad van onwetende overgave. Peranson, die zelf de Hebreeuws sprekende Jozef in een verder Catalaans gesproken film speelt, observeert de crew en acteurs in hun improviserende zoektocht naar het beste shot. Serra verscheepte zijn vaste ‘bemanning’ naar een Canarisch eiland dat hij zelf amper kende. Door deze ingreep wilde hij de vertrouwde band tussen acteurs en landschap ontkoppelen en de vertelling naar een abstracter niveau tillen. Het contrast tussen Peransons kleurrijke opnames en de zwart-witesthetiek van El cant dels ocells is groot, maar de twee regisseurs vertonen ook gelijkenissen. Zowel in de speelfilm als de documentaire wisselen lange verstilde opnames de korte dialogen af en beide films eindigen met een profetisch beeld dat de tijd vrijwaart van alle urgentie. El cant dels ocells is geselecteerd voor het Spectrum programma.