Somersault in a Coffin

Niemand wist wie Dervis Zaim was toen zijn low budget debuutfilm Somersault in a Coffin in 1996 uitkwam, maar zijn naam lag al snel bestorven op de lippen van jonge Turkse filmfans die zijn trendy realitystijl en eigenzinnige verhaalstructuren konden waarderen. De hoofdpersoon Mahsun is de archetypische hopeloze loser; hij zwerft door een dorp bij de Bosporus en steelt auto's zodat hij 's nachts in warme slaap lekker heeft. Zo nu en dan wordt hij door de politie betrapt en krijgt hij een flink pak slaag. Maar Mahsun is een zachtmoedige jongen, die trouw is aan zijn medekrakers en hij brengt zelfs een sentimenteel eerbetoon aan de overleden verschoppeling door een goed glas wijn te heffen. Dan is er ook nog de geheimzinnige, mooie, aan heroïne verslaafde dame voor wie hij oprechte gevoelens koestert. Als hij hoort dat het nabijgelegen historische kasteel pauwen als attractie tentoonstelt, besluit hij een van de vogels te kidnappen, misschien als symbool voor het overvloedige leven dat hij nooit zal krijgen. De film is een barmhartig portret van individuen die door de maatschappij als de ‘ander’ worden gezien en is tegelijkertijd absurd, nuchter, komisch, sentimenteel, verheffend en grauw. Met een behoorlijk stevige soundtrack van de experimentele Turkse folkband Baba Zula is dit debuut niet alleen een bevestiging van Dervis Zaims talent als filmmaker, maar is het ook van invloed geweest op meerdere onafhankelijke Turkse films in het erop volgende decennium. (EY)