Milk

Milk is de tweede film van Semih Kaplanoglu’s trilogie Egg-Milk-Honey, waarin de Turkse regisseur de gevolgen van de voortschrijdende industrialisatie van het platteland schetst. In Egg keerde Yusuf, een dichter van middelbare leeftijd, terug naar zijn geboortedorp om er zijn moeder te begraven. Ook in Milk spiegelt Kaplanoglu de veranderende economische en sociale structuren in een moeder-zoon relatie. In Milk is Yusuf een jonge dichter die ervan droomt zijn werk gepubliceerd te zien, maar vooraleerst een magere kost verdient als melkboer. Samen met zijn moeder runt hij een klein melkveebedrijfje in de schaduw van steeds verder oprukkende nieuwbouwflats. Yusuf, nog worstelend met zijn houding tot zowel meisjes als jongens, ziet met lede ogen toe hoe zijn moeder een relatie aangaat met de plaatselijke stationschef. Wanneer zijn mannelijkheid beschaamd wordt omdat hij vanwege medische redenen voor de dienstplicht wordt afgekeurd, komt hun relatie nog meer onder druk te staan. Kaplanoglu koos voor een kwetsbare en gevoelige jongeman die liever wil dat alles blijft zoals het is en een moeder die zich wil bevrijden uit de rol die zij traditioneel opgelegd heeft gekregen. Milk is echter geen expliciete film. De regisseur verbeeldt hun vereenzaamde wereld in lange, verstilde tableaus, hier en daar doorregen met lokaal bijgeloof en geaccentueerd door een metaforisch einde. De personages en het landschap zijn, ondanks de oprukkende moderne tijd, nog ondoorgrondelijk met elkaar verbonden.